Czy wiecie, że w Polsce żyją Susły Moręgowane?, a tereny zielone chronione mogą być przez organizacje pozarządowe? My już wiemy, a dokładnie przekonaliśmy się o tym 18 czerwca, kiedy to razem z Markiem Pióru (Obrzyckie Stowarzyszenie Miłośników Ptaków) udaliśmy się do Trzcinicy Wołowskiej gdzie jedną z swoich siedzib ma Fundacja Przyrodnicza „pro Natura”.
O ProNatura
ProNatura jest serią mniejszych i większych obiektów ulokowanych w północnej i wschodniej części gminy Wińsko w powiecie wołowskim. Nie są to oficjalne obszary chronione powołane i uznane przez organy państwowe (tj. gmina, powiat, RODŚ, GDOŚ, LP) lecz są to tereny wykupione przez fundację Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody „pro Natura”. Od początku XXI wieku organizacja ta wykupiła ponad 200 ha ziemi od właścicieli prywatnych, agencji państwowych i urzędów gmin. W większości są to nieużytki, obszary podmokłe, silnie zarosłe lub tereny naturalnej sukcesji leśnej. We wszystkich rezerwatach prowadzi się ochronę zgodną ze wskazaniami dla zachowania właściwych siedlisk i występujących na nich gatunków roślin oraz zwierząt.
Rezerwa Społeczny
Generalnie można powiedzieć, iż rezerwaty społeczne i prywatne to obszary pozostawione dla przyrody, często całkowicie wyłączone z działalności gospodarczej, na których tworzy się warunki dla swobodnego rozwoju biocenoz i przebiegu naturalnych procesów. Są to obszary zarówno biernej, jaki i czynnej ochrony przyrody. Działania na nich prowadzone mogą polegać na odtwarzaniu terenów podmokłych, renaturyzacji zdegradowanych łąk i ugorów, ograniczaniu sukcesji roślinności.
W odróżnieniu od innych obszarów objętych formalną ochroną (rezerwaty, użytki ekologiczne) pierwotnie nie muszą mieć wysokich wartości przyrodniczych, a dzięki właściwemu zarządzaniu mogą nabierać nieocenionych walorów. Istotne jest też to, że powstają z woli lokalnych grup lub pojedynczych osób, a nie administracyjnym nakazem, a dzięki dostępności mogą służyć edukacji ekologicznej.
Czy rezerwaty społeczne mogą znajdować się na terenie wsi i miast
Naturalnie, jeśli zajdzie taka potrzeba oraz pojawi się organizacja, która chce chronić obszary natury możliwe jest tworzenie rezerwatów społecznych dla przyrody w mieści i wsi.
Susły Moręgowane
Spermophilus citellus) to niewielkich rozmiarów ziemna wiewiórka, której masa z reguły nie przekracza 350 g, a długość tułowia 23 cm. Ogon, jak u większości gatunków ziemnych wiewiórek, jest stosunkowo krótki – około 1/4 długości tułowia. Ciało susła moręgowanego pokryte jest krótką, szarobrązową sierścią, przy czym strona brzuszna, podgardle oraz obwódki oczu są wyraźnie jaśniejsze, żółtokremowe. Sierść na ogonie jest dłuższa niż na pozostałych częściach ciała. W przypadku podekscytowania zwierzę stroszy ją i wówczas ogon przypomina miniaturową szczotkę do ścierania kurzu. Charakterystyczne są też duże, ciemne oczy umiejscowione wysoko na głowie i małe, prawie niewidoczne spod sierści, zaokrąglone uszka. Poruszanie się po ciemnych korytarzach nor ułatwiają susłom długie wąsy z włosów czuciowych – wibrysów. Gryzonie te posiadają krótkie, ale silne kończyny. Są one uzbrojone w długie, bocznie spłaszczone pazury umożliwiające sprawne kopanie w ziemi.
Zapraszamy do zapoznania się z naszą fotorelację.
